بازرگاني سايناويژن

حفاظت از مينا كاري روي سراميك

خريد گلدان ميناكاري مينا كاري حاصل تلاش بي‌وقفه هنرمندان كشورمان است و از ارزش بالايي برخوردار است. پس بايد در نگهداري آن دقت كرد. براي شستن ظروف لعابي از آب گرم و اسفنج استفاده كنيد. از آنجايي كه روكش لعاب دارد، استفاده از ابزار شستشوي سخت مانند سيم ظرفشويي ممكن است باعث آسيب شود. در نهايت دماي بالا باعث تغيير رنگ مينا مي شود. آن را دور از گرما نگه داريد. تا ارزش اين هنر را حفظ كنيد و آن را كاملاً دست نخورده نگه داريد و روح و ديد خود را بدرخشيد.

مينا روي سراميك

يكي از بهترين ايراني ميناكاري روي سراميك است. همانطور كه از نامش پيداست، اين هنر را مي توان با استفاده از سراميك ساخت. اين هنر با ميناكاري روي ظروف مسي تفاوت هاي زيادي دارد اما مركز ميناكاري روي سراميك در يكي از شهرستان هاي استان همدان يعني لجين قرار دارد. جايي كه هنرمندان آن از اين هنر براي تزئين اماكن مذهبي مانند مساجد استفاده مي كردند. انواع مختلفي از ظروف مانند گلدان، كاسه شكلات، كاسه و بشقاب يا فنجان يا ظروف ديگر وجود دارد كه توسط سفالگر ساخته مي شود و نقش آن را هنرمند خلق مي كند.

هر سرزمين علاوه بر آثار و جاذبه هاي تاريخي و طبيعي، جلوه هاي ديگري نيز دارد كه مي تواند هنر و فرهنگ آن سرزمين را بازگو كند كه مي توان از آن به عنوان راهي براي سفر به آن سرزمين ياد كرد. دنياي سوغاتي ها و صنايع دستي به قدري بزرگ و متنوع است كه همه چيز كوچك و بزرگ را مي توان در آن گنجاند.

ايران عزيز ما به دليل قدمت و خلاقيت بوميان و ساكنان اين ديار به مهد هنر و فرهنگ نيز معروف است و از لحاظ صنايع دستي داراي ثروت فراواني است. يكي از خارق‌العاده‌ترين صنايع دستي ميناكاري است كه صنعتگران با استعداد كشورمان آسمان آبي را به فلزي سخت و بي‌جان پيوند زده‌اند و محصولي چشم‌نواز و گيرا خلق كرده‌اند. مينا به عنوان رنگ آميزي و تزئين فلزات با رنگ هاي لعاب دار خاص كه در دماي بالا پخته مي شوند، تعريف مي شود.

تاريخچه ميناكاري

مينا كاري هنري است كه تاريخچه آن به بيش از 5000 سال پيش برمي گردد. به گفته كارشناسان، اين هنر مانند بسياري از هنرهاي ديگر از ايران سرچشمه گرفته و سپس به سرزمين هاي ديگر راه يافته است. اوج اين هنر را دوره سلجوقيان مي‌دانند، در اين دوره ميناكاري به قدري رواج داشت كه از آن سوي مرزها جلب توجه مي‌كرد و آثار ميناكاري به كشورهاي همسايه صادر مي‌شد.

در زمان صفويه از پيكرهاي مينياتوري مانند بز، شكار، چوگان و … استفاده مي شد و ميناكاري روي نقره رواج يافت. در زمان قاجار، اين هنر نيز مانند بسياري از چيزهاي اين سرزمين رو به افول نهاد و ميناكاري تنها در جام هاي قليان ديده مي شد. بعد از دوره قاجاريه هنر ميناكاري براي مدتي به فراموشي سپرده شد تا اينكه استاد صنيع زاده كارگاهي راه انداخت و هنرمنداني را تربيت كرد و ميناكاري را به روزهاي اوج خود بازگرداند. امروزه نيز هنرمندان زيادي به اين كار مشغول هستند، به ويژه در شهر اصفهان، هنرمندان بسياري را مي‌توان يافت كه به اين كار مشغول هستند و عرصه نقش جهان را به هنر خود آراسته‌اند.